Έρχονται οι μπολσεβίκοι;

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ήξερα ότι κάτι χοντρό παίζει αλλά απορροφημένος στην δουλειά – μου ‘ρθε και μένα στο δόξα πατρί η περαίωση και προσπαθώ να μαζέψω την προκαταβολή – δεν το ‘χα πάρει είδηση. Ώσπου προχθές ήταν ο Άδωνις στο «κουτί» και μου άνοιξε τα μάτια. Είπε πως «πρέπει τα αστικά κόμματα, που πιστεύουμε στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην ελεύθερη οικονομία και τον καπιταλισμό, να συνεννοηθούμε και με μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας να αντιμετωπίσουμε το 2011, την κρισιμότερη χρονιά μετά τον Β’ Π.Π.». «Γιατί αλλιώς», συνέχισε, «το ΚΚΕ θα πάρει 45 % και θα μας κυβερνήσουν οι μπολσεβίκοι». Ήταν σαφές ότι... εννοούσε το ΠΑΣΟΚ, τα εξαπτέρυγα του, ήτοι τον Πρόεδρα – «Κομανέτσι», το κυοφορούμενο στη σαλαμούρα κόμμα της θυγατρός και φυσικά προσδοκούσε την συμπαράταξη στο «αντιμπολσεβικικό μέτωπο» και της Ν.Δ.
Ένοιωσα με ρίγος την κρισιμότητα της στιγμής και τη διορατικότητα της ανάλυσης. Να κλειστούμε, αδέρφια, στου Μακρυγιάννη, μέχρι να ‘ρθει ο Σκόμπυ, γιατί στα υπόγεια του Περισσού μαρσάρουν τα μαύρα Λάντα της ΟΠΛΑ και θα βγουν παγανιά. Μπροστά θα πηγαίνει μια Ural με καλάθι, στο τιμόνι ο Σοφιανός κι η Λιάνα στο καλάθι με γούνινο καλπάκι, κόκκινο αστέρι και το κονσερβοκούτι στα δόντια. Εκεί στου Μακρυγιάννη ώμο με ώμο με την Μπιρμπίλη, τον Παπακωνσταντίνου, την Αλ Σαλέχ και τον Τατούλη. Η Ντόρα θα είναι στο υπόγειο του στρατώνα και θα πλέκει κάλτσες με τον Σκυλακάκη και τον Μαρκογιαννάκη. Νομίζω πάντως, ελλείψει Σαμουήλ και Τσακαλώτου, ότι η άμυνα θα πρέπει να ανατεθεί στα στιβαρά κι εμπειροπόλεμα χέρια του Αϊβαλιώτη. Μετά την πολυήμερη στρατιωτική θητεία του είναι ειδήμων στον «αγώνα εντός κατωκημένων τόπων», που λένε και τα εγχειρίδια του...
ανορθοδόξου πολέμου.
Ενώ όμως ο Άδωνις μου τα ‘κανε λιανά, κι έψαχνα για τ’ άρβυλα μου από τα ΛΟΚ, βγήκε χθες η καθεστωτική παραπαίουσα ψιλοναυαρχίδα και κάτι είπε για νέο «βρώμικο ‘89». Δηλαδή, ο Αντώνης κι η Αλέκα συνωμοτούν κατά του ΠΑΣΟΚ, του «κωλοτούμπα» και της μαντάμ, για να ανακόψουν την πορεία προς τον σοσιαλισμό δια του Μνημονίου; Μπερδεύτηκα. Ρε σεις, τελικά με ποιον είμαστε; Έχει γούστο ο Αντώνης να ‘ναι συνοδοιπόρος και να μου το κρύβει!
Λοιπόν, για να σοβαρευτούμε. Από την Κυριακή, η γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ – μπαρόκ είναι σαν δαρμένα σκυλιά. Τρώγονται μεταξύ τους κι όπου εμφανίζονται είναι μέσα στη ζοχάδα. Ο δε επίδοξος εταίρος της φαντασιακής κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» ψέλνει το «χουν εί και εις χουν απελεύσει», διότι τα πολλά τάτσι μίτσι κότσι με το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα, το καθημερινό γυάλισμα του Μνημονίου κι οι αήθεις επιθέσεις κατά του Βασίλη Κικίλια είχαν ως αποτέλεσμα «να τον πιουν» από το Λαό, για να ανέλθω στο υψηλό επίπεδο του λόγου του μέλλοντος ηγήτορος στην νέα Μάχη του Μακρυγιάννη. Πιστεύω όμως ότι τα βαρελάκια, τα ευφυολογήματα, η αντικομμμουνιστική ρητορεία κι η σχοινοβασία του επίδοξου υπουργού του ΓΑΠ, ουδόλως αφορούν τους απλούς ανθρώπους, τους νοικοκυραίους οπαδούς του ΛΑΟΣ, που κι αυτοί γονατίσανε από το Μνημόνιο 1, τώρα θα φάνε στη μάπα κι αυτοί και το Μνημόνιο 2 και σίγουρα τα περί επικείμενης «μπολσεβικικής επανάστασης» δεν μπορούν να τους κάνουν τσανάκια του Παπανδρέου και της νεοφιλεύθερης παρέας του. Άμα θέλανε ΠΑΣΟΚ, θα ψηφίζανε απευθείας ΠΑΣΟΚ εξ αρχής.
Μέσα σ’ όλα βέβαια η μειοψηφία Χανίων – Ευρυτανίας, θα κάνει, λέει, κόμμα στις 21 Νοεμβρίου ή μήπως Α.Ε., που ‘λεγε κι ο ντάντυ; Η μανδάμ θα ανανεώσει την πολιτική ζωή. Ήδη όλη η φρεσκαδούρα, τα τζόβενα της πολιτικής ζωής, όπως ο Κιλτίδης κι ο Μαρκογιαννάκης σπεύδουν να μας σώσουν. Αδέρφια, όπως καταλάβατε, μετά το Μνημόνιο 1 θα έρθει το Μνημόνιο 2 και μετά το Μνημόνιο 2 θα έρθει η Ντόρα κι η παρέα της. Η ανανέωση. Μάϊστα… Και μετά ποιος θα ‘ρθει; Ακρίδες ίσως. Αλλά αυτά θα τα πούμε στις 22 Νοεμβρίου. Δακρύζω από τη συγκίνηση και την αγωνία.
Ότι κι αν πει, όποιος θέλει, είτε το βαθύ ΠΑΣΟΚ, είτε οι φιλιππινέζες του, η μείωση της διαφοράς σε μόλις δυο μονάδες και η επικείμενη κατάκτηση τόσων περιφερειών και δήμων είναι ένας ηράκλειος προσωπικός άθλος του Αντώνη Σαμαρά. Το πήρε πάνω του, έκανε πολιτικό υπερμαραθώνιο, όχι 10 ψωροχιλιόμετρα σαν μερικούς – μερικούς, υποχρέωσε το Γιώργο να ‘ρθει στο πεδίο μάχης που επέλεξε, επέβαλε τον αντιμνημονιακό χαρακτήρα κι ενώ απειλούσαν κι εκβίαζαν για εκλογές, εάν πέσει κάτω από πέντε μονάδες η διαφορά, τώρα σφυρίζουν κλέφτικα, ενώ άρχισαν ήδη να σκοτώνονται. Ο Λαός τους έφτυσε κι αυτοί προσποιούνται ότι ψιλοβρέχει.
Η ψήφος στο ΚΚΕ από μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, παρά τον φόβο του Άδωνη μην πέσουν τα Χειμερινά Ανάκτορα, το Εκάλη Κλαμπ και το Ντακάπο, είναι υγιής ψήφος, γιατί είναι ψήφος πολιτική. Δεν χρειάζεται να σας γράψω τις διαφορές μου, τις ενστάσεις μου στα ζητήματα του Έθνους και της οικονομίας, όμως έχω ξαναγράψει τον σεβασμό μου στο κόμμα με την ιστορία ενενήντα τόσων χρόνων και κυρίως για την δικαίωση της άποψης του για τον τυχοδιωκτισμό των «αριστεριστών» και των παραφυάδων τους. Οι ορθόδοξοι κομμουνιστές είναι αυτοί που είναι, μπορεί να συνεννοηθείς σε κάποιο βαθμό, δεν είναι γκλαμουριάρηδες, ταβλαδόροι του Κολωνακίου κι αρθρώνουν κι έναν λόγο στα εθνικά. Έχουν στην Ιστορία τους γυρίσει μερικές φορές την τραγιάσκα τους ανάποδα αλλά σίγουρα δεν είναι σινιέ τυχοδιώκτες σαν τον Τσίπρα και τον Αλαβάνο, ούτε παρενδυτικοί νεοφιλελεύθεροι, «τραβεστί» αμερικανάκια που υποδύονται τους σοσιαλδημοκράτες.
Δεν χρειάζεται καμμιά μυστική συνεννόηση, κανένα βρώμικο ή καθαρό 2010, για να υποθέσει κανείς ότι αυτή η υγιής, για πολλούς αγανακτισμένους Έλληνες, ψήφος κατά του Μνημονίου και υπέρ του Κ.Κ.Ε., δεν θα πάει στον Τατούλη, τον Σγουρό, τον Καμίνη, τον Μίχα ή τον Μπουτάρη. Κι ούτε πιστεύω ότι χρειάζονται καθοδήγηση για να μην κάτσουν σπίτι τους και διευκολύνουν την ετερόκλητη συμμαχία των προθύμων, όταν όλοι ξέρουμε ότι από την Δευτέρα έρχεται το Μνημόνιο 2.
Οι ψηφοφόροι του Δημαρά, ένα ικανό κομμάτι του λαϊκού πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και της ανένταχτης πατριωτικής αριστεράς, αφού στα πλαίσια της αντιμνημονιακής στάσης τους επέλεξαν στον πρώτο γύρο κάποιον που είπε απλώς «παρών», τώρα, στον δεύτερο γύρο και με τον Παπακωνσταντίνου ν’ ακονίζει ήδη το δρεπάνι των περαιτέρω περικοπών και των απολύσεων, θα ψηφίσουν, υποθέτω, αυτόν που είπε ξεκάθαρα ΟΧΙ, τον Βασίλη Κικίλια.
Η ενότητα στη βάση και στην κάλπη της καινούργιας λαϊκής και πατριωτικής Κεντροδεξιάς του Αντώνη Σαμαρά, της αληθινής Αριστεράς και του προδομένου Πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, που διώκει απηνώς ο Γιώργος και οι περίεργοι φίλοι του, αλλά και των απλών ανθρώπων του ΛΑΟΣ, που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν για την δική τους ατζέντα κι όχι να συρθούν και γίνουν είλωτες του Μνημονίου και του Παπανδρέου, θα δώσουν αυτή την Κυριακή σκληρή απάντηση στην κυβέρνηση του Μνημονίου και τους «ταγματασφαλίτες» της.
Μην ξεχάσω δε να πω ότι ο αγωνιστής του Ελληνισμού Αντώνης Σαμαράς, έχει πλέον δημιουργήσει μια παράδοση: ξεφτιλίζει δημοσκοπήσεις κι exit poll. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο Δημαράς προηγείτο μήκη μπροστά αλλά μην ξεχνάτε και κάτι άλλο: σύμφωνα πάλι με τις δημοσκοπήσεις Πρόεδρος στη Ν.Δ. είναι σήμερα η Ντόρα Μπακογιάννη! Τι; Δεν είναι; Όχι ρε γαμώτο… Σε κανέναν δεν μπορούμε να έχουμε πια εμπιστοσύνη.
Στον Μωριά ο Τατούλης άθελα του κάνει «πολιτικό γυμνισμό». Οι αποχωρήσεις, όπως του υποψήφιου Αντιπεριφερειάρχη Σαραβάκου, αποκαλύπτουν ακόμη περισσότερο το πραγματικό πολιτικό του πρόσωπο, ξεγυμνώνουν τις αντιλήψεις και μεθόδους του, ενώ ακόμη και κορυφαίοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ όπως ο Μπεγλίτης, εκφράζοντας τα αισθήματα μεγάλης μερίδας του ΠΑΣΟΚ, αμφισβητούν την υποψηφιότητα του. Αλλά έτσι είναι ο Γιώργος, μαζεύει υπουργούς από τα γυμναστήρια και υπ. περιφερειάρχες απ’ όπου βρει. Το ‘παμε, δεν τους πολυγουστάρει τους Έλληνες αλλά ειδικά τους πασόκους τους έχει άχτι, οπότε…Τατούλη. Λοιπόν αδέρφια, να οργανωθούμε και την Κυριακή να τελειώσουμε και μ’ αυτό το κακόγουστο αστείο. Κάντε τους τους να κλάψουν. Μια σημαία μόνο πρέπει να κυματίσει στην Πελοπόννησο, όχι ευκαιρίας, ούτε κουρελού: γαλανόλευκη.
Για την Αθήνα ξέρω όσα θα μου πείτε για το Νικήτα και μπορώ να σας πω άλλα τόσα για τα λάθη του, τα λέω και στον ίδιο, όμως σκεφτείτε κάτι: αν σας πείραξε η στάση του έναντι του Αντώνη, που ‘δωσε την Κουμουνδούρου για την ισλαμική προσευχή ή η υποψηφιότητα του Ψινάκη, πως θα σας φανεί αν φάτε στην μάπα τον πολιτικά ορθό, «πολυπολιτισμικό» Καμίνη, άλλον έναν ανακυκλωμένο σινιέ «αριστερό» του Κολωνακίου, ο οποίος θεωρεί και στα λόγια και στην πράξη καλό πράγμα το μπάτε σκύλοι αλέστε των λαθρομεταναστών κι αν τον παίρνει θα κάνει το κουρμπάν μπαϊράμ εθνική γιορτή; Ο Καμίνης, αδέρφια, μας θεωρεί πολύ καθυστερημένους που δεν έχουμε τζαμιά, όχι τζαμί.
Το είκοσι τόσο τοις εκατό της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα και τα πέριξ, όπου ο Αλαβάνος, ο Τσίπρας και οι λοιποί «επαναστάτες» έψαχναν να βρουν την ψήφο τους, είναι μια γερή κλωτσιά στον κώλο της ψωραλέας ιερής αγελάδας της πολιτικής ορθότητας και θα πρέπει όλοι, αυτοδιοικητικοί άρχοντες και κόμματα να βγάλουν τα ορθά συμπεράσματα τους για την οργή του κόσμου και τις αιτίες τους. Ο πλούσιος Αλαβάνος μπορεί να κατεβαίνει από την σπιταρόνα του στην Πεντέλη και να το παίζει διεθνιστική επανάσταση στους ταλαίπωρους που κλείνονται από τις 8 το βράδυ στο δυάρι τους, στην Καμπούλ του Παπουτσή, αλλά, όπως έχουμε πει, η γαμημένη η πραγματικότητα έχει ένα ελάττωμα: υπάρχει κι οι απλοί άνθρωποι την ξέρουν, την ζουν στο πετσί τους.
Κουνηθείτε λοιπόν όλοι από τα σπίτια σας, σταυρώστε τα δάχτυλα σας στο ‘να χέρι και με το άλλο ψηφίστε Νικήτα, στείλτε τον Καμίνη σπίτι του και μετά θα τα πούμε μαζί στο Νικήτα για όλα.
Στη Θεσσαλονίκη, οι καρντάσηδες πατριώτες θα στείλουν τον Μπουτάρη στο σπίτι του να γυαλίζει το σκουλαρίκι του και να συνεχίσει εκτός αξιωμάτων να κάνει το πολυπολιτισμικό χόμπυ του, ήτοι να αμολάει τις προσβλητικές προτάσεις του ακινδύνως. Φευ, η Λεωφόρος Κεμάλ Αττατούρκ στη Θεσσαλονίκη, θα μείνει όνειρο του εκκεντρικού Μπουτάρη και των ομοίων του. Οι Πόντιοι και μικρασιάτες πρόσφυγες, οι Μακεδόνες, θα εκτιμήσουν δεόντως την πρόταση, όπως φαντάζομαι θα εκτιμούσαν οι δημότες του Τελ Αβίδ την πρόταση για μια Λεωφόρο Αδόλφου Χίτλερ. Ο Μπουτάρης την Κυριακή το βράδυ θα φύγει διπλοκάβαλο με τον Τρεμόπουλο στο ποδήλατο του για το πολιτικό περιθώριο κι ο Κώστας Γκιουλέκας θα του κουνήσει το μαντήλι.
Στην γειτονιά μου, τον Πειραιά, η κορώνα, ο Βασίλης Μιχαλολιάκος έχει απέναντι του τον Μίχα, που εύστοχα τον χαρακτήρισε «συνδικαλιστή της δεκαετίας του ‘70». Και ξέρετε αυτό το παρωχημένο πολιτικό είδος, που κολυμπάει στον σεχταρισμό, νομίζει ότι επειδή «καθάρισε» τους εσωκομματικούς αντιπάλους, ότι θα «καθαρίσει» και στην κοινωνία. Είναι κι αυτό ένα είδος πολιτικού «αυτισμού». Αυτά που ο Μίχας έκανε στον Φασούλα, σε ικανή μερίδα του πειραϊκού ΠΑΣΟΚ αλλά τελικά σε βάρος της πόλης του Πειραιά και των κατοίκων της για να επικρατήσει στον εσωκομματικό διαγκωνισμό, θα τα πληρώσει την Κυριακή. «Έφαγε» τον Φασούλα από Δήμαρχο, τον «έφαγε» από υποψήφιο Αντιπεριφερειάρχη, ε, τώρα λοιπόν, στις 14 Νοεμβρίου θα «φάει» και το κεφάλι του. Ο Μίχας θα έχει μια οδυνηρή επαφή με την πραγματική κοινωνία, μ’ εσάς όλους.
Ένας ωραίος τύπος, από τους παλιούς Έλληνες κινηματογραφιστές, μου ‘κανε δώρο ένα μπουκάλι υπέροχο δικό του κρασί, από την Μάνη. Κυδωνίτης, από αμπέλι φυτεμένο μες τις πέτρες της τραχιάς γης του λίκνου της Επανάστασης. Στο χρώμα της σκουριάς και μ’ ένα ανεπαίσθητο άρωμα κυδωνιού. Όταν τον ρώτησα το «μυστικό», μου είπε ότι στο κρασί πρέπει να του μιλάς όταν ζυμώνεται! Δεν ξέρω τι έλεγε τα βράδυα στο βαρέλι, μάλλον με δούλευε αλλά πάντως την Κυριακή το βράδυ, θα πάρω το μισό μπουκάλι που ‘μεινε για να το πιω με τον καινούργιο Δήμαρχο του Πειραιά. Κρασί απ’ την πατρίδα του, όσο να ‘ναι θα το εκτιμήσει…