Από το www.harrytsopanos.blogspot.com
Ένας λαός ήταν, δόλιος και φτωχός,έζησε πολέμους, δικτατορίες, εμφυλίους,βασιλείς,και πάλι δικτατορίες, φτωχός λαός αλλά τίμιος, με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες κοιμόντουσαν τα βράδυα.
Ένας λαός ευκολόπιστος, έτρεξε να γιορτάσει την δημοκρατία που ήρθε, επιτέλους μια καινούργια μέρα. Και από εκεί και πέρα άρχισε το πανηγύρι των συμμοριών, έπεσαν με τα μούτρα στο ψητό οι πεινασμένοι και άστεγοι πολιτικοί, πάχυνε ο κώλος τους και γεμίσανε οι τσέπες τους, έκαναν σπίτια, οικόπεδα, βίλλες, πισίνες έτρωγαν τον άμπακο.
Το μόνο που άλλαζε κάθε εκλογές, αυτοί που...
ετρωγαν, ο χαζο λαος πιστευε οτι αλλαζε και η πολιτικη, εκει με πεισμα, με σημαιακια,με χειροκροτηματα, με συγκεντρωσεις.
Οι συμβιβασμενοι επαναστατες πλουτιζαν, αριστεροι η δεξιοι το ιδιο κομμα,εκαναν ομολογα, λιρες, δολλαρια, οφ σορ, και ο λαος πανηγυριζε καθε φορα που αλλαζε η συμμορια και ερχοταν η παλαιοτερη, εκεινη που ειχε φυγει γιατι ειχε κατακλεψει τον τοπο.
Κληρονομοι των συμμοριων κυβερνουσαν και μετα ερχοταν η σειρα των επομενων κληρονομων,και ο λαος ζουσε λιτοτητα,τραινα,διαφανεια,φως στο βαθος του τουννελ,και αλλη λιτοτητα,και αλλη λιτοτηα, ποση αλλη λιτοτητα πια;
Κι ομως ετρεχε στο πανηγυρι των εκλογων με την ελπιδα οτι κατι θα καλυτερεψει,και γιορταζε την αλλαγη της συμμοριας απο την προηγουμενη που και αυτη ειχε κατακλεψει τον μοχθο του,τις ελπιδες του, τους κοπους του.
Τωρα ο χαζολαος δεν πανηγυριζει πια,τωρα κοιταει να βρει μεροκαματο,κοιταει αν εχουν να φανε τα παιδια του,αν θα εχει δουλεια την επομενη ημερα,αν του φτανει ο μισθος για να περασει τον μηνα. Πως θα επιβιωσει αν μεινει ανεργος.
Τωρα ο χαζολαος δεν μπορει να κοιμηθει με κανενα παραθυρο ανοιχτο,να παει μια βολτα σε μικρα στενα της πολης,να κυκλοφορησει οπου θελει.
Οι κληρονομοι που μας ετυχαν ηταν ανικανοι,κοιταξαν μονο το μελλον των δικων τους κληρονομων, ειδαν τον πλουτο της χωρας σαν δικο τους και τον σπαταλησαν.
Τωρα εμεις πληρωνουμε τα χρεη τους, τις κλοπες τους και ας μας λοιδωρουν οι γελοιοι οτι τα φαγαμε μαζι τα λεφτα.
Και ομως λιγο αν σκεφτομαστε, λιγο αν βλεπαμε πισω απο τις υποσχεσεις, αν ψαχναμε το ψεμμα περα απο το χαμογελο και το κουστουμι των κληρονομων. Θα καναμε το πιο απλο, αυτο που θα μας γλυτωνε απο ολα. Δεν θα αποδεχομαστε την αισχρη κληρονομια.
Ένας λαός ευκολόπιστος, έτρεξε να γιορτάσει την δημοκρατία που ήρθε, επιτέλους μια καινούργια μέρα. Και από εκεί και πέρα άρχισε το πανηγύρι των συμμοριών, έπεσαν με τα μούτρα στο ψητό οι πεινασμένοι και άστεγοι πολιτικοί, πάχυνε ο κώλος τους και γεμίσανε οι τσέπες τους, έκαναν σπίτια, οικόπεδα, βίλλες, πισίνες έτρωγαν τον άμπακο.
Το μόνο που άλλαζε κάθε εκλογές, αυτοί που...
ετρωγαν, ο χαζο λαος πιστευε οτι αλλαζε και η πολιτικη, εκει με πεισμα, με σημαιακια,με χειροκροτηματα, με συγκεντρωσεις.
Οι συμβιβασμενοι επαναστατες πλουτιζαν, αριστεροι η δεξιοι το ιδιο κομμα,εκαναν ομολογα, λιρες, δολλαρια, οφ σορ, και ο λαος πανηγυριζε καθε φορα που αλλαζε η συμμορια και ερχοταν η παλαιοτερη, εκεινη που ειχε φυγει γιατι ειχε κατακλεψει τον τοπο.
Κληρονομοι των συμμοριων κυβερνουσαν και μετα ερχοταν η σειρα των επομενων κληρονομων,και ο λαος ζουσε λιτοτητα,τραινα,διαφανεια,φως στο βαθος του τουννελ,και αλλη λιτοτητα,και αλλη λιτοτηα, ποση αλλη λιτοτητα πια;
Κι ομως ετρεχε στο πανηγυρι των εκλογων με την ελπιδα οτι κατι θα καλυτερεψει,και γιορταζε την αλλαγη της συμμοριας απο την προηγουμενη που και αυτη ειχε κατακλεψει τον μοχθο του,τις ελπιδες του, τους κοπους του.
Τωρα ο χαζολαος δεν πανηγυριζει πια,τωρα κοιταει να βρει μεροκαματο,κοιταει αν εχουν να φανε τα παιδια του,αν θα εχει δουλεια την επομενη ημερα,αν του φτανει ο μισθος για να περασει τον μηνα. Πως θα επιβιωσει αν μεινει ανεργος.
Τωρα ο χαζολαος δεν μπορει να κοιμηθει με κανενα παραθυρο ανοιχτο,να παει μια βολτα σε μικρα στενα της πολης,να κυκλοφορησει οπου θελει.
Οι κληρονομοι που μας ετυχαν ηταν ανικανοι,κοιταξαν μονο το μελλον των δικων τους κληρονομων, ειδαν τον πλουτο της χωρας σαν δικο τους και τον σπαταλησαν.
Τωρα εμεις πληρωνουμε τα χρεη τους, τις κλοπες τους και ας μας λοιδωρουν οι γελοιοι οτι τα φαγαμε μαζι τα λεφτα.
Και ομως λιγο αν σκεφτομαστε, λιγο αν βλεπαμε πισω απο τις υποσχεσεις, αν ψαχναμε το ψεμμα περα απο το χαμογελο και το κουστουμι των κληρονομων. Θα καναμε το πιο απλο, αυτο που θα μας γλυτωνε απο ολα. Δεν θα αποδεχομαστε την αισχρη κληρονομια.
Athens Time
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου